کد مطلب:33573
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:16
در آيـه 39 احـزاب مـي خـوانيم : پيامبران الهي تنها از خدا مي ترسند و از غير اوترس و واهمه اي نـدارنـد و اين با آيات قبل از آن تضاد دارد چه اينكه در آنجامي گويد : تو در دل خود چيزي را پنهان مي كردي كه خدا آشكار كرد و از مردم ترس داشتي در حالي كه بايد از خدا بترسي
اگـر پيغمبر ترس و وحشتي داشت به خاطر اين بود كه مبادا شكستن اين سنت براي جمع زيادي قـابـل هضم و تحمل نباشد و به همين جهت در ايمان خود نسبت به مباني اسلام متزلزل گردند چنين خشيتي در حقيقت به خشيت از خدا بازمي گردد . ديگر اينكه : پيامبران در تبليغ رسالت الهي هرگز گرفتار ترس و وحشت از كسي نمي شوند اما در مـسـائل زندگي شخصي و خصوصي مانعي ندارد كه از يك موضوع خطرناك مانند زخم زبانهاي مردم بيم داشته باشند و يا همچون موسي (ع ) به هنگامي كه عصارا افكند و اژدها شد مطابق طبع بشري ترسيد , اين گونه ترس و وحشت اگر افراطي نباشد عيب و نقص نيست .
تفسير نمونه ج 17 ص 332
مكارم شيرازي - ناصر و ديگران
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.